Overwegende “de broosheid en de zwakheid des menschenlevens, en de sekerheyd des Doods; dag, tijd en ure daarvan onbekend” maakte Angenis Hooft, 55 jaar oud, bemiddeld en ongehuwd, haar testament op in 1733. Daarin bepaalde zij dat haar inboedel en vast­goed­bezittingen in Den Haag en Amsterdam na haar overlijden verkocht moesten worden en dat de opbrengst gedurende twintig jaar vast moest staan om rente op te brengen. Gedurende die periode zou de nalatenschap vermeerderen, waarna op een geschikte kavel in Den Haag grond moest worden aangekocht voor de vestiging van een hofje van acht huisjes met zestien woningen. Een klein jaar later overleed Angenis en in 1756 werd aan de Assendelftstraat aan de westkant van de Varken­markt het Hooftshofje opgeleverd, keurig gebouwd volgens de nalatenschaps­instructies van de stichtster.

 

Hofje
Het hofjescomplex werd in een U-vorm aangelegd, met een kloek voorgebouw aan de straat, waarin centraal een relatief rijk behandelde ingangspartij met zandstenen kuifstuk boven de gevellijst, en met aan de hofzijde twee achter tegen het voorgebouw aansluitende vleugels van elk vier huisjes. Elk huis omvatte een boven- en benedenwoning, zodat in totaal zestien woningen beschikbaar kwamen voor ‘bejaarde vrijsters of weduwen, die belijdenis sijn doende van de Gereformeerde Religie’ zoals de nalatenschapsconditie luidt.

 

Regentenkamers
Het voorgebouw met centrale toegangspoort bevatte op de begane grond twee regentenkamers. De stichtster had namelijk twee executeurs aangesteld, één in Den Haag en één in Amsterdam, waar zij ook veel bezittingen had. Beide executeurs-regenten kregen elk een representatief vergader­vertrek. De nog bestaande regentenkamer aan de oostzijde van het gebouw is de Haagse – met de geldkist. Aan de westkant was de Amsterdamse regentenkamer gesitueerd, nu onderdeel van het appartement in het voorgebouw.

 

Bouwval
In het tweede kwart van de 20e eeuw vertoonde het hofje nogal wat bouwvalligheid. B&W van Den Haag besloten onder meer in verband daarmee tot het afvoeren van het hofje van de rijksmonumentenlijst om sloop en nieuwbouw mogelijk te maken. De toenmalige regenten steunden dat besluit, ook al omdat zij het complex geen monumentale status waardig achtten.
De minister van Onderwijs Kunsten en Wetenschappen verzette zich krachtig tegen afvoer van de lijst. Een architectuurhistorische herwaardering van het hofje gaf de doorslag waarna een restauratie uitgevoerd werd onder leiding van architect Bart van Heyningen. De oplevering vond in 1937 plaats. In de huidige tijd blijft de behoefte aan kleine woningen voor armlastigen alleenstaande vrouwen in de binnenstad onverminderd bestaan. De regenten willen nog steeds de voorkeur geven aan bewoonsters bij wie niet alles meezit in het leven en voor wie wonen in het Hooftshofje een welkome oplossing biedt.

 

Om aan de doelstelling van het hofje te kunnen blijven voldoen is onderzocht hoe bij dit 18e eeuws rijksmonument door goede isolatie en duurzame materialen de CO2 uitstoot en milieubelasting gereduceerd kunnen worden. Eind 2010 heeft Ir. E.J. Nusselder b.i.R een analyse uitgevoerd met behulp van het systeem van Duurzame Monumentenzorg (DuMo).

Maatregelen die een goede verbetering van energiebesparing en comfort kunnen leveren zijn het isoleren van het dak en de vloeren, het aanbrengen van isolerende glas in de gevelramen, en het vernieuwen van installaties voor verwarming, ventilatie en warmwater.
De intentie is om de dakisolatie binnen afzienbare tijd uit te voeren met eigen financiële middelen aangevuld met een BRIM subsidie van het Rijk.

 

Het Hooftshofje
Assendelftstraat 53-89
2512 VT Den Haag
www.hooftshofje.nl
hooftshofje@gmail.com

​